تاریخچه ی پلی استایرن

ماده ی با ارزش پلی استایرن در سال 1839 توسط ادوار سایمون کشف شد.

شرکت داو در سال 1934 توانست استایرن را از فراورده های نفتی سنتز نماید و آن را پلیمریز کند.

ساختار پلی استایرن

پلی استایرن یک ماده شیمیایی به نام مونومر استایرن می باشد.این ماده در سه نوع معمولی، مقاوم و انبساط می باشد.

پلی استایرن یک هیدروکربن زنجیری می باشد که در مرکز آن فرمول شیمیایی پلی استایرن nc&H8 است.

پلی استایرن مقاوم، به نام اختصاری HIPS شناخته می شود و مقاوم به ضربه می باشد.

پلی استایرن مقاوم در ساخت ظروف و بدنه لوازم خانگی کاربرد دارد . که در بازار ایران با نام هایمپک می شناسند.

دیوارپوش  پلی استایرن

دیوارپوش های mdf به گونه ای هستند که نمیتوان آنها را در محیط های مرطوب به کار برد یا در صورت استفاده  از این دیوارپوش ها در محیط های مرطوب موجب کاهش عمر مفید آنها می شود.

بعد از دیوارپوش های mdf برخی افراد از دیوارپوش های pvc  استفاده کردند اما یک عیب این دیوارپوش ها این است که در برابر ضربه مستقیم استحکام  ندارند.

لذا دیوارپوش های پلی استایرن برای چنین محیط هایی استفاده شد زیرا یک مزیت دیوارپوش پلی استایرن این است که در برابر رطوبت آسیبی نمی بیند و مقاومت صد در صد در برابر آب دارد.

دیوارپوش های پلی استایرن را می توان برروی هرنوع مصالحی اجرا نمود.

این دیوارپوش ها یک نوع عایق صوت و حرارت نیز می باشند که می توان آنرا در تمام اماکن مسکونی، تجاری، اداری، سالن اجتماعات، استخر و… به کار برد.

از ویژگی های دیگر دیوارپوش پلی استایرن می توان به موارد زیر اشاره کرد:

پایداری رنگ در برابر نور آفتاب

تنوع در طرح و رنگ

مقاوم در برابر فرسایش و حشرات موذی

سبک وزن

مقاوم در برابر دما تا 120 درجه سانتیگراد

تولید در ابعاد مختلف و طول عمر بالا